Kom naar buiten

Kom

hé, kom dat bed uit
kom mee naar buiten
ik zal niets van je vragen dan te voelen
dat de wind je door de haren aait
kom die kamer uit
laat mij nu je boeken sluiten
je hoeft niet ver
maar kom met mij mee naar buiten

ik weet dat alles aan je mouwen trekt
ik weet dat alles naar je schreeuwt
dat wat de moeite leek is weggelekt
en dat al het moois is ingesneeuwd
en ik weet dat ik te veel ben
en ik weet dat alles weegt
en ik weet dat jij niet eens meer weet
hoe je de tranen van je wangen veegt

maar kom naar buiten
laat het denken aan de wind
laat je sturen als een kind
dat van geen zorgen nog wist
kom mee naar buiten
in de kou en door de ochtendmist
kijken we naar het ochtendgloren
alsof we niets hebben verloren
nooit een misstap, nooit een risico
ik mis je zo

nou, kom dat bad uit
kom mee naar buiten
je hoeft me niets te zeggen
dat je liever verzwijgen wilt
je hoeft heus geen lied voor me te schrijven
geen brieven en geen boek
al kom je enkel tot de hoek
al wil je uren buiten blijven

ik zal niets van je vragen
dan te voelen dat de wind je door de haren aait

maar kom naar buiten
laat je wassen door de regen
wie weet kom je iets tegen
dat weer maakt dat je wat voelt
kom mee naar buiten
totdat je handen onderkoeld
weer zullen branden van verlangen
en jij met de kleur weer op je wangen
tegen mijn schouder aan komt hangen
en in een ogenblik aarzelend naar mijn vingers zoekt en zegt
ik heb dit zo gemist

nou
kom dat bed uit 

…

© Elke Vierveijzer