Wil je me dragen

Wil je me dragen

Ik durf het bijna niet te vragen
blijf je even naast me staan
het is al die tijd vanzelf gegaan
maar ineens werd ik verslagen
de tijd lijkt te vertragen
al wat ik hoor nu is nog ruis
ik durf het bijna niet te vragen maar
wil je me dragen

de nachten en de dagen
ze komen en ze gaan
en dat is al die tijd vanzelf gegaan
en ineens is dat beschadigd
de lichaam voelt begraven
onder stof en onder gruis
ik durf het bijna niet te vragen maar
wil je me dragen
draag je mij naar huis
draag me alsjeblieft naar huis

al dat rennen, al dat jagen
ik kan alleen nog maar hier staan
het is toch al die tijd vanzelf gegaan
hoe kon dat nou vervagen
wil je even niets meer van me vragen
leid me weg uit alle drukte, het gedruis
ik heb geen kansen meer te wagen wil je
iedereen verjagen, hou me vast
wil je me dragen, ja;
draag mij maar naar huis

© Elke Vierveijzer